Hallo lotgenoten,
Ik vind het fijn hier op t,forum medelotgenoten te vinden die ook vitiligo hebben.
De artsen zeggen heel simpel :je moet ermee leren leven.Wij weten hoe het voelt om deze onschuldige witte vlekken ziekte te hebben.
Ik ben inmiddels 56 en kreeg het op mijn 48 ste .Ik ben 2 jaar in een diepe dal gegaan om ook niet meer te willen leven. Zo erg was het. Het is moeilijk te accepteren ,maar je troost je zelfs, dat er ergere ziektes zijn dan vitiligo.Het is heel erg actief bij mij en breid zich inmiddels uit. Over het lichaam ,handen en benen/voeten.Ik heb van alles gedaan .van licht therapie tot cremes gebruikt, ik vermijd om medicijnen te slikken voor de bijwerkingen.Ik gebruik niets meer voor de vitiligo.
Ik weet dat er geen totale genezing is bij de actieve vitiligo.Ik schaam me nog steeds voor en heb er nog moeite mee.Naarmate ik ouder wordt raak ik meer in mijn issolement want je witte vlekken vallen op mijn bruine huidskleur.
Ik vraag me ook af waarom er geen vriendenclub opgericht is voor mensen met vitiligo. om samen een aktiviteit te doen met lotgenoten.
Lang terug ben ik lid geweest van de huidvereniging .Ik vond het maar niets .
Samen met elkaar een clubje vormen en leuke aktiviteiten doen met je mede vitiligo lotgenoten zou fijn zijn om erover te praten en te weten dat je niet de enige bent en dat contact maken ook belangrijk is voor jong en oud.Samen zijn we toch sterker?
Ik hoop op reactie,s.
Groeten,miene
Dan voel je niet alleen .